Akcent włoski

O ile w języku polskim akcent pada z reguły na przedostatnią sylabę, o tyle w języku włoskim akcent wyrazowy jest ruchomy, co oznacza, że może on padać na każdą sylabę. Język włoskim charakteryzuje się tym, że istnieją słowa akcentowane na ostatnią sylabę i tylko w tym przypadku akcent zawsze zaznacza się graficznie.
Wśród tego rodzaju słów są między innymi nazwy dni tygodnia: lunedì (poniedziałek), martedì (wtorek) itd. Ponadto w języku włoskim używane są inne słowa akcentowane na ostatnią sylabę: papà (tata), città (miasto). Akcent może również padać:

- na przedostatnią sylabę, tak jak w języku polskim: finestra (okno), sportello (okienko);

- na trzecią sylabę od końca: possibile (możliwy), matematica (matematyka).

We wszelkiego rodzaju słownikach pozycja akcentu jest zaznaczana. Oprócz wyrazów akcentowanych na ostatniej sylabie, akcent wyrózniamy także w przypadku słów składających się z jednej tylko sylaby: più (więcej, już), può (może).

Chcąc odróżnić wyrazy brzmiące tak samo, a znaczące co innego (homonimy) stosujemy również akcent graficzny:

sì (tak) - si (się);
sè (sobie) - se (jeśli);
dà (daje) - da (od, do);
lì (tam) - li (ich);
là (tam) - la (ją);
è (jest) - e (i).

Warto wspomnieć, że niektóre wyrazy zmieniają swoje znaczenie w zależności od akcentu:

papà (tata) - papa (papież);
ancora (jeszcze) - ancora (kotwica).